Понедельник - время поэзии.
🖋️
მებაღე - პიეტასისხლია ირგვლივ მიმოსხმული, ხმა ისმის ქორის,
იქვე ჩურჩულებს წმინდა ბგერა სამ ჯვართა შორის.
შენ შეიწყალე უმეცრება – წარმოსთქვა იქ მან,
რამეთუ მათ ხომ არ იციან, ღმერთო, რას იქმნან.
ეს თქვა და უფალს მიაბარა სული სამი დღით,
ორმოც დღეში კი ათასწლეულს, წმინდა თარიღით.
მაგრამ მანამდე დედის ცრემლით აივსო უბე,
მოურიდებლად აწითლებდა ცრემლს სისხლის გუბე.
რა სინაზეა, როგორ შვენის სევდა მარიამს,
იქვე მტრედები ასრულებენ ცრემლის არიას.
და მშვენიერი ზეცაც იმ დროს გამხდარა ავად,
წვიმა იფრქვევა, ალბათ ღმერთი ტიროდა თავად.
მაგრამ აქ იყო ერთი კადრი, რაც მზეს უსწრებდა
და ვის ეგონა, რომ შედევრებს გადაუსწრებდა.
მოჩანდა დედა ღვთისმშობელი მდუმარედ მჯდომი,
კალთაში ჰყავდა მაცხოვარი, თავს ეკალმდგომი.
ცრემლები მისი ქრისტეს სახეს ეწვეთებოდა,
გული კი ნაზად კეთილ ნებას ევედრებოდა,
რომ ხალხის სულში ანათებდეს დღენი მზიანი,
და სიყვარულში არსებობდეს ადამიანი.
Пост с аудиофайлом и описанием представлен каналом @qartulimusic@qartulimusicP.s. про библиотеку в подъезде жилого дома
здесь