
Ту яке ҳадя бароям зи кафи дасти Худоӣ.
Дили нозук натавонад, ки ғами ишқ бипӯшад,
Хати ин нома аён аст, кушоӣ-накушоӣ.
Ҳама шаб шодтар аз барг кунам рақс ба пешат,
Чу насиме ба суроғам агар аз лутф биёӣ.
Кош борон шаваму нарм зи ҳар панҷара пурсам,
Ки куҷоӣ ту, куҷоӣ ту, куҷоӣ ту, куҷоӣ?
Бемурувваттарӣ аз хеши тавонгаршуда, эй дӯст,
Ки суроғат кунам, аммо зи дари ман надароӣ.
Ҳамаи мардуми ин шаҳр биёянд суроғам,
Чу бидонанд, ки шеърӣ туву дар дафтари моӣ.