

Дили бемори ман доим дили бедор мехоҳад,
Зи захми ишқ пурхун шуд,гули бехор мехоҳад.
Барояш сина тангӣ мекунад,озодӣ мақсудаш,
Ба мисли моҳии лабташнае анҳор мехоҳад.
Биё ҳамдам,биё марҳам,биё барҳам бидеҳ бар ғам,
Ки дил ҳардам туро танҳо,туро такрор мехоҳад.
Намеоӣ, намегӯӣ ба ман рози ниҳонатро,
Накун инкор ҳаргиз, аз ту дил иқрор мехоҳад.
Навис аз ишқ, аз дидор, аз дилдор ҳар лаҳза,
Шоҳсанам аз ту қалби шефта ашъор мехоҳад.